وجود ترس و ناآگاهی مفرط در بین افراد جامعه در خصوص شیوه‌های انتقال و کنترل بیماری ایدز موجب شده تا به مبتلایان به این بیماری، به دید لکه ننگی برای جامعه نگریسته شود. کودکان و زنانی که مریضی یا مرگ عزیزان خود را تجربه می‌کنند، در اغلب موارد ناچارند تا با آسیب‌های اجتماعی عدیده‌ای همچون تبعیض و سوء استفاده‌های جنسی دست و پنجه نرم کنند. با توجه به فقدان روش‌های درمانی، تنها راه حل موجود برای کاهش روند رو به رشد بیماری ایدز در کشور نامیبیا، بهره‌گیری از راهکارهای پیشگیرانه در زمینه تغییر رفتارهای پرخطر است. گروه سنی ۱۵ تا ۴۵ سال (به عنوان مولدترین افراد جامعه) و زنان و دختران (به دلایل فرهنگی و بیولوژیکی) بیش از سایر اقشار جامعه در معرض خطر ابتلا به بیماری ایدز قرار دارند. افزایش میزان فقر در میان خانوارها، کاهش سطح تولید در کلیه بخش‌های اقتصادی، و کند شدن روند دستاوردهای عمرانی کشور نامیبیا از زمان استقلال این کشور در سال ۱۹۹۰، جزو مهم‌ترین پیامدهای منفی شیوع بیماری ایدز در این کشور آفریقایی محسوب می‌شود. تأثیرات بیماری ایدز بر نحوه عملکرد سازمان‌ها را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد: افزایش کارگریزی کارکنان ، افزایش تعدیل نیروی کار، کاهش مهارت‌ها، ایجاد اخلال در حافظه سازمانی، و بی‌اعتنایی به اصول و قواعد اخلاقی (وزارت بهداشت و خدمات اجتماعی، ۲۰۰۷: ۵: دفتر برنامه‌های ویژه، ۲۰۰۷: ۲). به همین لحاظ تقریباً قطعی است که دولت در دستیابی به اهداف برنامه‌های توسعه ملی ناموفق خواهد بود و ممکن است در نیل به اهداف توسعه هزاره نیز شکست بخورد.
سلام