ساز دهنی

به ما حمله شده و در محاصره‌ایم. پدر من و خیلی پدر‌های دیگر برادر‌های بزرگ‌تر، حتی بعضی از پدربزرگ‌ها، رفته‌اند جبهه. بسیاری از خیابان‌های شهر پر از شکسته آجر، گرد و غبار، و خرده شیشه است. چند روز پیش شهر را موشک باران کردند. در اولین چهارشنبه پس از موشک،  آقای «او» که همیشه رفتارش به نظرم غیردوستانه می‌رسید در حالی که ویولن سِل­اش را در دست دارد وارد میدان شهر می‌شود. روی صندلی می‌نشیند، ویولن سل­اش را کوک می‌کند؛ نفس عمیقی می‌کشد و  می‌نوازد. چه زیبا می‌نوازد آقای «او» در میدانی خالی از زندگی و در شهری محاصره شده. به موسیقی اطمینان‌بخش‌اش گوش می‌دهیم و شجاعتِ نوازنده باعث می‌شود کمتر بترسیم … .